Geschiedenis Leonidas Wolder: 1940-1970
Voetbalvereniging R.K.S.V. LEONIDAS-W werd opgericht op 11 maart 1940 door de toenmalige kapelaan Boymans in samenwerking met de oude kern van de Voetbalvereniging Wolder. Binnen zeer korte tijd liep het ledenbestand op naar 162 leden. Destijds beschikte Leonidas nog niet over een eigen voetbalterrein.
Oefenwedstrijden tegen naburige verenigingen, waaronder Sportclub Caberg, werden gespeeld op het terrein van de steenfabriek; trainingen werden gehouden in kleinere weilanden in de directe omgeving van Wolder, onder andere in een wei aan de Lammergierstraat en in het weiland van boer Hugo Castermans aan de Pletzerstraat. Op een gegeven moment vond men een terrein dat de vereiste afmetingen bezat aan de Vroenhovenweg.
Het kostte veel moeite en overredingskracht bij de toenmalige voetbalbond om dit “veld” goedgekeurd te krijgen want er was nogal een groot verval in hoogte van de ene naar de andere kant van het veld. Zo stond de keeper aan de ene kant 1.75 meter lager dan de keeper aan de andere kant. Maar het lukte uiteindelijk toch goedkeuring te verkrijgen.
Op 15 augustus 1940 was het grote moment aangebroken: R.K.S.V. LEONIDAS-W speelde zijn eerste officiële wedstrijd op haar eigen voetbalterrein.
Na vijf jaar gebruik te hebben gemaakt van dit terrein, kwam een geschikter stuk grond vrij aan de Heukelommerweg. Alvorens men hier een balletje kon trappen, moest ook hier een hoop werk worden verricht. Om het hoogteverschil van ookbijna 1.75 meter op te heffen, werden door vrijwilligers 1400 paardenkarren met grond verzet. Met de hulp van vele Woldernaren, die Leonidas toen al een warm hart toedroegen, en een gesponsord vat bier van brouwer Meertens uit Vroenhoven ten behoeve van de rustpauzes, werd de klus uiteindelijk geklaard. Zo ontstond de lokatie, waar Leonidas tot op de dag van vandaag nog steeds haar wedstrijden speelt. In oktober 1945 werd het terrein ingezegend door pastoor Haesen en werd de openingswedstrijd gespeeld tegen Laura uit Eijgelshoven.
De accommodatie werd langzaam maar zeker gemoderniseerd. Alhoewel we het een heel lange tijd met slechts één veld hebben moeten doen, werd door de diverse besturen hard gewerkt om met de eisen van de tijd mee te gaan. Zo werd er om het veld een afrastering aangelegd en werd een houten gebouw neergezet met daarin een materiaalhok, twee kleedlokalen en een gezellige kantine. Weer later werd het gebouw nog uitgebreid met een heuse bestuurskamer en een echte massagekamer, tevens werd er een warmwatervoorziening aangelegd en dit alles werd gerealiseerd met eigen leden.
Het hoogtepunt uit die tijd was wel het plaatsen van een lichtinstallatie langs het voetbalveld zodat het ook mogelijk werd om ’s winters te trainen; ook dit werd door de eigen leden gereliseerd!
Door de uitbreiding van Wolder groeide het ledental gestaag en de vereniging groeide, voor wat betreft haar accommodatie, uit haar voegen. Op een bepaald moment werd er met maar liefst zeventien elftallen op één veld gespeeld; al met al een zeer benarde situatie. Er werd om te trainen, om het veld te sparen, uitgeweken naar een grasveld van ‘de broeders’ aan de Tongerseweg.
Ook op het sportieve vlak heeft Leonidas een rijke historie. Vlak na de oprichting startte men in de zogenaamde IVCB (Katholieke Bond) en speelde daar in de eerste klas. Reeds in het tweede seizoen had men een kampioenselftal; het tweede team namelijk werd glansrijk kampioen. Na een fusie tussen de IVCB en de KNVB werd Leonidas ingedeeld in de 1e klasse, afdeling Limburg. In 1944 speelde het eerste team promotiewedstrijden, doch door een nederlaag in en tegen Gulpen ging de promotie net niet door. Maar hier hoefde niet lang over getreurd te worden, want het jaar erop promoveerde Leonidas toch naar de 4e klasse van de K.N.V.B. Dit werd bereikt door de benodigde beslissingswedstrijd op het Heer-terrein tegen Heugem met 1-0 te winnen. Het winnende doelpunt werd gescoord vanaf de middellijn door Sjeng Darding alias ‘de zwarte’.
