Geschiedenis Leonidas Wolder: 1970-2000
Het duurde,wat betreft het eerste elftal, tot 1970 eer de supporters weer een kampioenschap konden vieren. Leonidas promoveerde toen naar de 3e klasse van de KNVB.
Het verblijf in die klasse duurde welgeteld 5 jaar. In 1975 vierde Leonidas namelijk weer een hoogtepunt. Na maar liefst twee beslissingswedstrijden tegen stadgenoot Standaard op het oude MKC-terrein aan de “Koompe”, kon men het kampioenschap vieren en promoveerde Leonidas naar de 2e klasse van de KNVB. Dat het ook wel eens minder gaat, bewees het eerste alftal enkele seizoenen later, toen Leonidas degradeerde naar de 3e klasse.
Dat Leonidas destijds een maatje te groot was voor deze klasse, werd bewezen door alweer in het seizoen 1980-1981 te promoveren. In dat seizoen had het elftal een slechte start van de competitie; op zeker moment bedroeg de achterstand op koploper RKUVC uit Ulestraten maar liefst 7 punten. Door een krachtige eindspurt, werd er na de winterstop nog maar één keer verloren en werden onze mannen met 3 punten voorsprong kampioen. Met wisselend succes heeft men zich jarenlang in de tweede klasse weten te handhaven.
Inmiddels bleef het ledenaantal groeien. Maar ondanks dat uitbreiding van het Leonidas-complex hoog op de prioriteitenlijst van de Gemeentelijke Sportstichting Maastricht stond, duurde het toch nog tot de zomer van 1983 eer met de uitbreiding kon worden begonnen. In 1982 lukte het toenmalige bestuur, waarin met name de voorzitter Fons Jacobs en penningmeester Huub Habets een belangrijke rol vervulden, om overeenstemming te bereiken met mevrouw Barré uit België, de eigenaresse van de grond rondom het toenmalige voetbalveld. De Gemeentelijke Sportstichting heeft hierna de grond voor 25 jaar kunnen pachten.
Vrijwel direct na de overeenstemming werd begonnen met de aanleg van twee nieuwe voetbalvelden. Bij de nieuwe velden heeft de vereniging zelf een nieuw clubgebouw neergezet. Dankbaar werd hierbij gebruik gemaakt van de invloed van bepaalde verenigingsmensen, zowel op politiek als beroepsmatig vlak. Een en ander resulteerde in hetgeen er nu staat; de uitbreiding van het gebouw met twee kleedlokalen en een dakterras is medio 2006 gerealiseerd, mede dankzij een gemeentelijke subsidie. Met recht kan het complex worden aangeduid als “Sportcomplex Wolder”. De opening van dit complex werd ingeluid met enkele wedstrijden tegen interessante tegenstanders. Zo werd er door het eerste elftal gespeeld tegen het Israelische Hapoel Beersheba, waarbij de aftrap werd verricht door de legendarische FIFA-scheidsrechter dr. Abraham Klein. Het A1-elftal speelde een wedstrijd tegen het A1-elftal van niemand minder dan Feyenoord.
Het seizoen 1988-1989 is wat betreft het sportieve aspect het absolute hoogtepunt uit de geschiedenis van Leonidas. Na een nek-aan-nek race met stadgenoot RKVCL uit Limmel werd na een beslissingswedstrijd op het SCG-terrein te Gronsveld het kampioenschap binnen gehaald na een duidelijke 3-0 overwinning op RKVCL. ‘We’ promoveerden naar de 1e klasse van de KNVB en dit was nog niet eerder voorgekomenin de historie van de club.
Dat het verblijf maar van korte duur is geweest is natuurlijk erg jammer. Met de degradatie naar de 2e klasse in het daaropvolgende seizoen was echter geen man overboord, want “wat we gehad hebben neemt ons niemand meer af”. De vrije val ging echter door tot en met de 4e klasse. In de 4e klasse wist men op het nippertje het vege lijf te redden, anders was het eerste elftal van Leonidas afgezakt naar de zogenaamde ‘afdeling’ van het amateurvoetbal. Na de ‘vrije val’, heeft het bestuur en de technische staf het over een andere boeg gegooid en is de club verder gegaan met voornamelijk spelers uit de eigen jeugd. Dat het op deze manier minstens even goed werkt, heeft zich bewezen. Want een jaar of twee na de op het allerlaatste moment ontlopen degradatie naar de ‘afdeling’, werd via de nacompetitie promotie afgedwongen naar de 3e klasse. Dit gebeurde in een beslissingswedstrijd in Margraten waar Leonidas het team van Vijlen tegenover zich vond; de tegenstander werd kansloos met een nederlaag naar huis gestuurd en het feest in Wolder kon beginnen. Het belangrijkste van deze promotie was dat het gros van de spelers afkomstig was uit de eigen jeugd. De aloude opvatting ‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’, is bij deze promotie zeker van toepassing geweest. In de loop van de negentiger jaren heeft Leonidas zich ontwikkeld als een stabiele derde klasser, die de nodige jaren meegedraaid heeft voor het kampioenschap. De stap naar de tweede klasse heeft het eerste elftal vooralsnog niet kunnen maken.
